Leylim Leylim
Ahmed Arif’ten Leyla Erbil’e Mektuplar
1954-1959
-ve 1977’den son bir mektup-
Şair Ahmed Arif’in yazar Leyla Erbil’e yazdığı mektuplardan oluşan bir kitap Leylim Leylim.
Hayır sadece bir kitap değil; dönemin siyasi ve sosyal olaylarını da aşk dolu mektuplarına sığdırmayı başarmış umutsuz tutku dolu bir kitap. Aynı zamanda edebiyat tarihçileri için muazzam bir kaynak belge.
Kitaptaki ilk mektup 5 Mayıs 1954 Bismil olarak kaydedilmiş.
“Leyla, Zalım Leyla!” diye başlıyor “ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun” diye devam ediyor.
2 Ekim 1954 Diyarbakır mektubunda ise “Gözlerinden öperim. (Gözlerini öpemeyeceğim birine yazmak, mektup atmaktan tiksinirim. Bunu da böylece kabul edeceksin.)” diye bitiriyor Ahmed Arif.
Leyla Erbil evlendiğinde sessizce bir düğün hediyesi bile gönderir: Suskun
“Sus, kimseler duymasın,
Duymasın, ölürüm ha.
Aymışam yarı gece,
Seni bulmuşam sonra.
Seni, kaburgamın altın parçası.
Seni, dişlerinde elma kokusu.
Bir daha hangi ana doğurur bizi?”
Tarihsiz bir mektubunda ise “Gözlerinden öperim. Ama gene yarımım” ben diyerek acıyla burkularak noktalar sözlerini.
107. sayfada “Leyla’ya sevgilerle” imzalı bir vesikalık fotoğrafı bulunuyor.
167. sayfada ise Leyla Erbil’in bir vesikalık fotoğrafı bulunuyor.
Ahmed Arif Leyla Erbil’e daima bir kutsiyet yüklemekte ve bunu da inkar etmemekte. “Hiç biri hiç biri bilemez kim olduğunu. Onlara otuz yıl felsefe ve insanlık tarihi öğretmeliyim ki değerini anlayabilsinler. Ne güzel olur ama!”
Bir yandan hakkındaki siyasi davalarla uğraşıp bir yandan Leyli’sine olan aşkıyla iyice parçalanan Ahmed Arif’in iç dünyasına doğru yolculuk edilebilecek bir yelkenli Leylim Leylim
“Sana kırgın, sana dargın, alınmış da değilim. Bütün kahrım kendime. Sakın üzülme. Yalvarırım üzülme.”
“Senin, yalnız senin”
İmza
Ahmed Arif
Zeynep Derya Yıldız